“Chicago bluesman Theodore Roosevelt "Hound Dog" Taylor lives on…”

In Boston, Massachusetts, besloten twee vrienden t.t.z. Pat Faherty en Matthew Stubb -ze deelden een enorme liefde voor traditionele blues, r&b en r‘n’r uit de late jaren ‘50 en vroege jaren ’60 en voor legendarische artiesten als Lazy Lester, J.B. Lenoir, Earl Hooker, Buddy Guy, Otis Rush en Junior Wells...- in het najaar van 2017 om een bluesband op te richten. Gitarist Stubbs speelde in de band van harmonica blues master Charlie Musselwhite en met zijn eigen Psych/Rock groep The Antiguas. Aanvankelijk speelden beiden met verschillende drummers en verschillende andere muzikanten, waaronder harmonicaspeler Matt Prozialeck en drummer Chris Anzelone (Roomful of Blues), die later op hun debuutalbum drumt.

Begin 2018 kozen ze voor de naam GA-20 en werd de band een trio, bestaande uit een zanger, twee gitaren en drums. "GA-20" verwijst naar de bijna iconische versterker die door Gibson tussen 1950 en 1961 geproduceerd werd. Ongeveer een jaar na hun oprichting sloten ze een deal af met Karma Chief Records. GA-20 wordt beschreven als een trio dat uitgeklede Chicago blues uit de jaren '50/'60-stijl speelt met veel vervorming en zonder bas.

In december 2018 nam GA-20 de single "Naggin' On My Mind"/”Sit Down Baby” op met Charlie Musselwhite (harmonica), Luther Dickinson (slide gitaar) en Chris Anzelone (drums). Hun debuutalbum ‘Lonely Soul’ werd uitgebracht in oktober 2019. Het klinkt tegelijk “oud” en fris. Blues, r&b, r’n’r met een snuifje surf (!) er doorheen. Ondertussen “exit” Chris Anzalone en “in” Tim Carman, die het overneemt als primaire drummer.

In het voorbije jaar verscheen de 4-track EP ‘Live Vol. 1’, eerder dit jaar de single “No No” en recent hun tweede studio album ‘Try It… You May Like It: Ga-20 Goes Hound Dog Taylor’.

Theodore Rooseveld “Hound Dog” Taylor (1915-1975) verhuisde in 1942 naar Chicago. Hij was beroemd onder gitaristen omdat hij zes vingers aan beide handen had, een aandoening die polydactylie wordt genoemd. Op een avond sneed hij, terwijl hij dronken was, de “extra” vinger van zijn rechterhand met een scheermes af. Hij werd rond 1957 fulltime muzikant en speelde in kleine clubs in zwarte buurten van Chicago. Hij stond bekend om zijn slide-gitaarspel genre Elmore James, zijn goedkope Japanse Teisco-gitaren en zijn rauwe boogiebeats. In 1967 toerde Taylor met het American Folk Blues Festival door Europa, waar hij optrad met Little Walter en Koko Taylor.

Wanneer Bruce Iglauer (toen klerk voor Delmark Records) in 1970 Dog Taylor hoorde met zijn band The House Rockers (met Brouwer Phillips op tweede gitaar en Ted Harvey op drums) in Florence's Lounge in Chicago en Delmark hem geen contract wou aanbieden, gebruikte Iglauer een erfenis van $ 2500 om Alligator Records op te richten en Taylor's debuutalbum ‘Hound Dog Taylor and the House Rockers’ op te nemen.

De tweede release van Dog Taylor en zijn band ‘Natural Boogie’ (1973) kende meer succes en in 1975 toerden ze door Australië en Nieuw-Zeeland met Freddie King en het duo Sonny Terry en Brownie McGhee. Taylor's derde album voor Alligator ‘Beware of the Dog’ (1974) werd pas na zijn dood uitgebracht. Alligator bracht postuum ook ‘Genuine Houserocking Music’ en ‘Release the Hound’ uit. Bootleg-live-opnames circuleerden ook na de dood van Taylor. Taylor stierf aan longkanker in 1975. Hij werd begraven op Restvale Cemetery, in Alsip, Illinois.

Op hun nieuwe album ‘Try It… You May Like It: Ga-20 Goes Hound Dog Taylor’ staan zeven Taylor nummers. De drie overige nummers zijn “Phillips Goes Bananas” van Brewer Philips, de Hudson Whittaker klassieker “It Hurts Me Too” en de afsluiter, een Elmore James’ nummer, “Hawaiian Boogie”.

De opener “She’s Gone” is een typisch blues nummer over een bedrogen eega, die het huis verliet. Eenmaal het nummer op dreef is, zijn het vooral de gitaren van (vooral die van) Faherty en Stubb die de sfeer van de eerste Taylor-original bepalen. Op “Let's Get Funky” laat Faherty zijn gitaar kakelen en “Sitting At Home Alone”, de al derde op rij Dog Taylor track is ook, ditmaal een rustig, typisch blues nummer over een vader die zijn dochter die naar de stad wil trekken, moet loslaten. “It's Alright” is aanstekelige country blues, “Give Me Back My Wig” rockt een versnelling hoger en “See Me In The Evening” de shuffle die hier niet mag ontbreken. Blijft nog het bedwelmende “Sadie” dat hier op de tracklist perfect past.

“Blues is zoals het GA-20 trio op hun nieuwe album ‘Try It… You May Like It: GA-20 Goes Hound Dog Taylor’ laat horen, zowat de meest tijdloze muziek. GA-20 weet waar het om draait en met hun gitaren drukken Faherty en Stubbs hun eigen blues stempel op de songs. Nummers van Chicago bluesman Theodore Roosevelt ‘Hound Dog’ Taylor zijn bij GA-20 in goeie handen. Nu hopen dat GA-20 volgend jaar wel MOULIN BLUES in OSPEL halen!...”

“Blues is, as the GA-20 trio demonstrates on their new album 'Try It... You May Like It: GA-20 Goes Hound Dog Taylor', the most timeless music. GA-20 knows what it's all about and with their guitars Faherty & Stubbs leaves their own blues marks. With GA-20 songs by Chicago bluesman Theodore Roosevelt "Hound Dog" Taylor are in good hands. Let's hope GA-20 will be @ MOULIN BLUES in OSPEL next year!... “ (ESC for Rootstime)

Eric Schuurmans

Album track list: 01. She’s Gone – 02. Let’s Get Funky – 03. Sitting at Home Alone - 04 Philips Goes Bananas [Brewer Philips] – 05. It’s Alright – 06. Give Me Back My Wig - 07. It’s Hurt Me Too [Hudson Whittaker] – 08. See Me in the Evening – 09. Sadie - 10. Hawaiin Boogie [Elmore James, Joe Josea] / Music/Lyrics by: Taylor (1-3,5,6,8,9), or as [noted:4,7,10] © 2021 - Produced by: Matthew Stubbs | Album credits: Pat Faherty: lead vocs, guitar / Matthew Stubbs: guitar / Tim Carman: drums

Discography GA-20: 2-Try It… You May Like It: GA-20 Goes Hound Dog Taylor [2021] | No No (single) [2021] | Live Vol. 1 (EP,4#) [2020] | 1-Lonely Soul [2019] | "Naggin 'On My Mind"/”Sit Down Baby”, feat. Charlie Musselwhite & Luther Dickinson (7” single) [2018] |